الفصل الحادي عشر من رواية أمل الحياة بقلم يارا عبدالعزيز

الفصل الحادي عشر
ريان كان لسه مخلص الاجتماع بمجرد ما خرج منه فتح هاتفه لتاتيه رساله بأن تم سحب عشرين الف جنيه من الڤيزا اللى مع فريده 
بصلها باستغراب و قعد على كرسي مكتبه و اتكلم بهمس 
معقول يكون حصلها حاجه و احتاجتهم 
لو كان حصل حاجه كان هي أو حد من الحراس رن 
كلها ساعتين و هروح اجيبها لو حصل حاجه اكيد هتحكي 
بقينا بنخاف عليك اضعاف ما كان بنخاف يفريده
بس مش هيدوم كتير كلها كام يوم و هخرج الزبا له اللي اسمه اسر دا من حياتك خالص
فاق من شروده على فتح الباب بقوه 
دخلت حياة و وراها السكرتيره 

اتكلمت حياة پغضب و هي بتبصله 
ما هو مش معقول يعني هاخد اذن قبل ما ادخل لجوزي مكتبه
اتنفس بهدوء و هو بيبصلها بعشق
و اتكلم پحده و هو بيبص للسكرتيره
امممم اطلعي برا انتي
طلعت السكرتيره برا و قفلت الباب 
اتكلم ريان بحب و هو بيشاور لحياة على رجله 
تعالي 
بقلمي يارا عبدالعزيز
راحت عنده بسرعه و قعدت على رجله 
اتكلمت پحده 
هو انا مش قولتلك سكرتير يا ريان سكرتير 
اللي برا دي بتعمل ايه!
اتكلم بحنان و هو بيمرر ايديه على خدها برقه 
اللي برا دي على ما نشوف سكرتير يحبيبى انتي عارفه ان مينفعش المكتب اللي برا يبقى فاضي أو فيه عطله
و بعدين يحياة دي اصغر من فارس ابنك يعني اد ولادي هتغيري من دي كمان!
اتنفست پغضب و غيره 
ضمھا لصدره بحب و اتكلم بحنان 
كويس انك جيتي وحشاني
حياة بحب 
و انت كمان اوي انا قولت اجاي اقعد معاك لحد اما تروح تاخد فريده عشان نروح ناخدها من المدرسه مع بعض
ريان بهدوء 
اصريتي برضوا تيجي معانا و انا بوديها حبيبتي كدا هتحس انها مقيده و هتخاف اكتر
همست بدموع 
غصبن عني و الله كل اما افتكر اللي حصل بخاف عليها اوي و الله لولا انها ثانوية عامه و انا مقدره اهميه السنه دي بالذات بالنسبالها مكنتش خرجتها من القصر خالص من بعد اللي حصل
ريان بحزن
تعرفي يحياة اننا السبب احنا مش مخلينا فريده تعتمد على نفسها بنعاملها على انها طفله لحد اما طلعت ديما خاېفه و مش عارفه تواجه اي موقف و لا تتصرف فيه صح و كانت النتيجه ان بمجرد ما واحد زي اسر دا هددها انه يأ ذي اخوها مقابل انها تتجوزه نفذت كل اللي عايزاه پخوف
بصتله حياة بدموع 
اتنهد بعمق
خلاص اهدي كل حاجه هتتحل
هزيت راسها بهدوء و حاسه ان الخۏف بينهش في قلبها
واخدها في حضنه 
مش مصدق نفسي أنتي خلاص بقيتي ملكي بقيتي مراتي حاسس اني في الجنه ربنا ما يحرمني ابدا من وجودك يعمري ياريت لو اقدر اوقف الزمن هنا و مبعدكيش عني ثانيه واحده انا بعشقك يا فريده
مسكت فيه بقوه و د فنت نفسها في حضنه اكتر و فضلت ټعيط بقوه و صوت شهقاتها بيعلو 
ضمھا ليه اكتر و حرك ايديه على شعرها و اتكلم بحنان 
ايه يحبيبتي فيه ايه 
انتي تعبانه
هزيت راسها بالنفي و هي لسه د افنه وشها فيه 
اتكلم بحزن و الم على دموعها 
اومال فيه ايه!
اتكلمت بشهقات و خوف 
فيه ان كل اللي حصل دا اكبر غلط انا ازاي عملت كدا ازاي سمحتلك انا.... انا ... ازاي عملت كدا ازاي خنت ثقتهم فيا كدا انا واحدة مش كويسه و مستاهلش اي حاجه هم بيعملوها عشاني بابا بيعمل كل حاجه عشان يساعدني اني اخرج برا نا رك