الفصل الثاني والعشرون... ليالي الزين...

اكبر وحتى لو مش فاضى عمرى ما اسبك تخرجى كده كنت هخلى اى عربيه توصلك ولازم يكون معاكى حراسه
لى لى بفرحه داخليه
طب يلا عشان مى مستنيانى ومستعجله
وهيا ماشيه طالعه من الباب ندا عليه زين
ليالى استنى
وقفت وغمضت عنيها وحست قد ايه ان اسمها حلو لما نطقه ولفت ليه بعديها وببراءه وبدلع فى ايه
زين لما لفتله واتكلمت كده كان هياين عليه يروح يكولها غمض عنيه واخد نفس طويل وبيقول ل نفسه يا رب صبرنى عليها
وفتح عنيه وبصوت هادى لا استنى مش هينفع تخرجى قدام الموظفين كده
وراح عند المكتب ورفع سماعت التلفون وكلم السكرتيره
مدام امل خلى كل الموظفين يمشوا حالا النهارده نص يوم وقفل معاها
لى لى الديقت وحست انو شايفها مش قد المقام
لى لى وبعصبيه
ايه يا زين باشا شايفنى مش قد المقام انك تمشى معايا ولا لبسى هيعرك بس مامتك ال جيبهولى مش انا
حس زين انها فهمته غلط وانو هيرجع من نقطه الصفر تانى
زين
هوس اثبتى
اولا انا اتاسفتلك مليون مره على ال قولته قبل كده
لى لى وبتحاول تبقى قويه
ولا مش قابله اسفك ده انت لسه دلوقتى مش عاوز تطلع معايا مشرفكش
زين بابتسامه جذابه وبصوت هامس
ده انتى تشرفى بلد بس مش ده ال القصده
انتى شايفه نفسك عامله ازاى يا لى لى انتى فتنه بلبسك وشكلك ده انتى اصلا فى كل اوضاعك وفى اى وقت فتنه وانا لو حد بصلك ممكن اقتله شوفى كام واحد هقتله فى الشركه وانتى معايا مش بعيد اقتل الشركه بحالها
كل ده ولى لى بصاله ومصدومه من كلامه
زين مكملا حديثه
وبعدين العيون ال بتنزل لولى ده متعيطش وباسها من عنيها وبصلها فى عيونها انا اسف على كلام غبى طلعته لى لى انا
الباب خبط
اخد نفس وصوت حاول يظهره عادى ادخل
السكرتيره
الكل مشى يا فندم وانا ماشيه تؤمر بحاجه تانيه
زين
لا امشى انتى
ابتسم زين وحصلها
وركبت ليالى معاه وهيا باصه من الشباك ومش قادره تتكلم
وزين كل شويه يبصلها بطرف عنيه ويبتسم ومسك تلفونه واتصل على الاتليه
زين
الو يا مدام جيهان مى اختى عندك وعاوزك تفضيلى الاتليه خالص مش عاوز اى مخلوق فيه وممنوع وجود اى راجل انا جاى فى السكه سلام
لى لى باستغراب
انت عملت كده ليه خاېف ان حد يشوفنى وانا بختار ويكون زوقى وحش واكسفك
زين
تانى يا ليالى