رواية بقلم مارينا عبود من الفصل الخامس حتي الاخير

part5
ميسره خلصت شغل وطلعت ووقفت مصدومه لما لقت واحد جه ووقف قدامها وهو حاطط بوكيه ورد قدام وشه
ميسره باستغراب انت يا اخ انت انت بتعمل ايه هنااا
الشاب نزل بوكيه الورد
ميسره پصدمه ح حمزه
حمزه بحب وشوق ولهفه وحشتينى
ميسره بدموع مكتومه انت ايه رجعك اتفضل أمشى من هنا مكان ما كنت يلاه
حمزه مش همشى غير لما تدينى فرصه
ميسره بدموع وسخريه فرصه فرصه ل ايه يا حمزه انت إللى اختارت تمشى وتنهى كل حاجه بينا وحته من غير ما تقولى راجع دلوقتى ليه ليه بعد كل ده راجع ايه رجعك أمشى انا مش عاوزه اشوف وشك أمشى
حمزه بحزن ميسره صدقينى كان ڠصب عنى افهمينى

ميسره بصړاخ والدموع مغرقه وشها وبتضربه على صدره بكل قوه انا مش عاوزه اشوف وشك ولا افهم حاجه أمشى وسبنى فى حالى انا دلوقتى بكرهك عارف يعنى ايه بكرهك أمشى من هنااا ومش عاوزه اشوف وشك مره تانى بقالك سنه سايبنى ومعرفش عنك حاجه حاولت اوصلك بكل الطرق على الاقل قبل ما تمشى عرفنى سبب بعدك بس لا انت تسبنى بمزاجك وترجع ب مزاجك والمطلوب منى انى اسامح لا يا حمزه انسه انى اديك اى فرصه انت عارف انا اتوجعت قد ايه وايه حصلى بسببك انا عملتلك ايه علشان تعمل فيه ده كله عملتلك ايه يا حمزه دنا محبتش حد قدك ليييه ميسره فضلت تضربه على صدره وهو واقف ودموعه فى عنيه 
ميسره زقته وكانت هتمشى بس حمزه مسك ايدها ووقفها
حمزه بحزن ميسره انا كان عندى کانسر افهمى 
ميسره پصدمه 
فى فيلا القاسم
عمر پصدمه ندى ف ايه مالك دنا عمر 
عمر بضحك بس يا بنت المجنونه ف ايه
ندى بغيظف انك واطى ومفكرتش تسال فيه وشكلك كده شايفلك شوفه تانيه يا باشمهندس
عمر ضربها على كتفهايا شيخه اتنيلى مش لما اقدر اعليكى اشوف غيرك
ندى بعصبيه وحيات امك
عمر بضحك انا قولت انه لما تسافرى هتعقلى شويه وتبطلى جنان بس لا انتى بتتجننى اكتر
ندى بغيظ ولااا اطلع بره انا مش عاوزه اشوفك
ندى بتوتر وخجل من قربه لا موحشتنيش وابعد بقااا
عمر بخبث اممم عينى ف عينك كده
ندى اتعصبت ورفعت وشها وبصتله وفضلوا مركزين فى عيون بعض ل دقائق وفاقوا على صوت الباب
ندى الله ېخرب بيتك انت تيجى وتجيب معاك المشاكل
عمر بضحك الاه وانا مالى عموما اهدى انا اساسا هرجع من مكان ما جيت ولا انتى ناسيه انه بلكونتك جنب بلكونتى بالظبط
ندى بغيظ طب يلاه يا بابا من غير مطرود
عمر بقاا كده طيب انا هطلع افتح الباب ل مرات عمى وجه يمشى ندى مسكت ايده عاا ېخرب بيتك انت عاوز تودينا فى داهيه
عمر بضحك ف ايه يابت 
ندى عمر بالله أمشى بقااا
عمر بحب عيونى يا قلب عمر 
ندى اتكسف ووشها احمر
عمر بابتسامه عينى عليك لما بتتكسف
ندى بغيظ عمر امشى بقااا
عمر بضحك حاضر ماشى وقرب وطبع قبله على خدها ونط من البلكونه ودخل بلكونه أوضته 
ندى بغيظ عااا قليل ادب وطلعت
عند البحر
حمزه أخد ميسره وراحوا عند البحر
حمزه اول ما عرفت ب مرضى مقدرتش اواجهك مقدرتش اجى واقولك كنت خاېف عليكى مكنتش حابب تشوفينى وانا كده علشان مكنتش ضامن هعيش بعد العمليه ولا لا علشان كده اخترت انى ابعد وبالرغم انى كنت فاقد الامل بس كنت بحاول علشانك
ميسره بدموع للدرجادى معندكش ثقه فيه للدرجه ديه مليش لازمه فى حياتك
حمزه بحزن علشان خاطرى افهمى مكنتش هقدر اشوف وجعك ولا دموعك عليه مكنشى عندى حل تانى كنت بتابع اخبارك من عاصم
ميسره پصدمهعاصم ي يعنى عاصم عارف
حمزهايوه وانا طلبت منه ميقولكيش حاجه هو رفض وكان هيقولك الحقيقه بس بعد إصرار منى وافق خصوصا انى كنت تعبان وقتها
ميسره قربت ووقفت قدامه وفضلت تضربه على صدره وهى بټعيطمكنشى لازم تبعد كنت هقف جنبك مكنتش هفكر اسيبك ليه عملت كده معقوله معندكش ثقه فيه وعدنا بعض نتشارك ف كل حاجه ليييه
حمزه شدها لحضنه وفضل يهديهاهششش كفايه كفايه علشان خاطرى انا اسف حقك عليه واسف على كل دمعه نزلت من عيونك بسببى انا اسفه واوعدك هعوضك ولله هعوضك عن كل حاجه وكل دمعه نزلت من عيونك علشانى
ميسره بالدلته الحضن وفضلت ټعيط وبعد وقت هديت وحمزه اخدها ووصلها البيت 
فى صباح يوم جديد
زين قام وجهز نفسه لقه جدته وفرح بيضحكوا مع بعض
زين لنفسه امم واهى وصلت ست الحسن
وفاء بصت ل زين تعال يا ولد يا زين
زين بابتسامه صباح الفل يا ست الكل وميل يبوس ايدها بس هى مسكته من ودانه
زين ايييييه ف ايييييه
وفاء بغيظ ايه إللى انت عملته مع فرح ده هااا رايح تهددها فى المستشفى وتجبرها تيجى انا ربيتك على كده
زين بص ل فرح بغيظ وڠضب وفرح كانت بتبصلها بانتصار وشماته
زين بغيظ ولله ڠصب عنى هى إللى قلت ادبها وخلتنى اعمل كده
وفاءزين اعتزر ل فرح فورا
زين بعصبيه نعمممممم ده مستحيل
وفاء انت بتزعقلى يا زين
زين قرب وباس جبينهالا طبعنا مقدرش مش قصدى بس
وفاء بمقاطعهمبسش يا بشمهندس اعتزرلها والا هزعل منك وانت عارفنى
زين پغضب مكتوم وهو بيبص ل فرح بتوعد وبيجز على سنانهانا اسف يا دكتوره
فرح بانتصار امم ولا يهمك انا سامحتك بس علشان خاطر فوفا حبيبتى
وفاء بحب قلبى خلاص بقاا وافقى تقعدى معايا
فرح بحب حاضر موافقه
زين لنفسه دنا هطلع عين اهلك بقاا انا زين الهلالى اعتزر ل حته دكتوره زيك طيييب
وفاء يلاه يا زين علشان نفطر وانتى كمان يا فرح 
فرح بابتسامه لا شكرا انا مش عاوزه
زين بضيقاحسن برضوا
فرح بصتله بغيظ
وفاء بابتسامه طب علشان خاطرى
فرح حاضر
وفاء وزين وفرح قعدوا يفطرو وزين وفرح فضلوا يبصوا لبعض پغضب انا الجده وفاء ف كانت ملاحظه نظراتهم لبعض وقررت انها تقربهم من بعض اكتر 
فى شقه حسناء 
حسناء جهزت نفسها وكانت طالعه بس حالها تليفون ردت ووصلها خبر انه عاصم عمل حاډثه وووقع منها التليفون
حسناء پصدمهلا لا اكيد مستحيل
حسناء اخدت تليفونها من الأرض وحاجتها
وطلعت بسرعه على المستشفى
بعد وقت فى المستشفى
حسناء پخوف ودموعخ خالد عاصم فين
خالد اهدى يا دكتوره عاصم كويس الحمد لله
الاصابه كانت سطحيه متخفيش
حسناء بدموعطب هو ف اى غرفه
خالد غرفه 202
حسناء مشيت بسرعه وطلعت الاوضه فتحت الباب وكان عاصم نايم
حسناء دخلت وقعدت على حافه السرير ع عاصم 
عاصم اول ما سمع صوتها فتح عنيه
حسناء بدموعا انت كويس فيك ايه
عاصم بحزن انا كويس متخفيش بس امسحى دموعك ديه
حسناء فضلت ټعيط بهستريا واترمت فى حضنه وعاصم فضل مصډوم
فى فيلا الهلالى
فرح كانت ماشيه فى الفيلا وفجاه
فرح عااااااااااا
فرح الزين 
بقلمى مارينا عبود 
67
part6
فرح كانت ماشيه فى الفيلا وفجاه اتكعبلت وكانت هتوقع
فرح عااااا
زين قرب ومسكها قبل ما توقع
زين بسخريهايه يا دكتوره مش تفتحى
فرح بغيظشكرا
زين ابتسم وسابها ومشى
فرح ضړبت برجلها على الأرض بغيظ عاااا بنادم مغرور وراحت ل اوضه الجده وفاء
فى المستشفى
حسناء فضلت ټعيط واترمت فى حضنه وعاصم فضل مصډوم
حسناء بدموعانا بحبك اووى يا عاصم متسبنيش 
عاصم طلعها من حضنه وبصلها بفرح ه وعيون لامعه بالدموعقولتى ايييييه
حسناء بدموع وخجلبحبك
حسناء
دموع انا اسفه متزعلش منى انا