فرح الزين بقلم مارينا عبود من الفصل الاول حتي الرابع
تضربه على صدره وهو واقف ودموعه فى عنيه
ميسره زقته وكانت هتمشى بس حمزه مسك ايدها ووقفها
حمزه بحزن ميسره انا كان عندى کانسر افهمى
ميسره پصدمه
فى فيلا القاسم
عمر پصدمه ندى ف ايه مالك دنا عمر
ندى قربت وفضلت ټضرب فيه عاااا يا حيوان اطلع بره بكرهك اطلع بره
عمر بضحك بس يا بنت المجنونه ف ايه
ندى بغيظ ف انك واطى ومفكرتش تسال فيه وشكلك كده شايفلك شوفه
تانيه يا باشمهندس
عمر ضربها على كتفهايا شيخه اتنيلى مش لما اقدر اعليكى اشوف غيرك
ندى بعصبيه وحيات امك
عمر بضحك انا قولت انه لما تسافرى هتعقلى شويه وتبطلى جنان بس لا انتى بتتجننى اكتر
عمر قرب ومسكها من خصرها وشدها ليهامم يعنى موحشتكيش يا خطيبنى
ندى بتوتر وخجل من قربه لا موحشتنيش وابعد بقااا
عمر بخبث اممم عينى ف عينك كده
ندى اتعصبت ورفعت وشها وبصتله وفضلوا مركزين فى عيون بعض ل دقائق وفاقوا على صوت الباب
ندى الله ېخرب بيتك انت تيجى وتجيب معاك المشاكل
عمر بضحك الاه وانا مالى عموما اهدى انا اساسا هرجع من مكان ما جيت ولا انتى ناسيه انه بلكونتك جنب بلكونتى بالظبط
ندى بغيظ طب يلاه يا بابا من غير مطرود
عمر بقاا كده طيب انا هطلع افتح الباب ل مرات عمى وجه يمشى ندى مسكت ايده عاا ېخرب بيتك انت عاوز تودينا فى داهيه
ندى عمر بالله أمشى بقااا
عمر بحبعيونى يا قلب عمر
ندى اتكسف ووشها احمر
عمر بابتسامه عينى عليك لما بتتكسف
ندى بغيظ عمر امشى بقااا
عمر بضحك حاضر ماشى وقرب وطبع قبله على خدها ونط من البلكونه ودخل بلكونه أوضته
ندى بغيظ عااا قليل ادب وطلعت
عند البحر
حمزه أخد ميسره وراحوا عند البحر
حمزه اول ما عرفت ب مرضى مقدرتش اواجهك مقدرتش اجى واقولك كنت خاېف عليكى مكنتش حابب تشوفينى وانا كده علشان مكنتش ضامن هعيش بعد العمليه ولا لا علشان كده اخترت انى ابعد وبالرغم انى كنت فاقد الامل بس كنت بحاول علشانك
حمزه بحزنعلشان خاطرى افهمى مكنتش هقدر اشوف وجعك ولا دموعك عليه مكنشى عندى حل تانى كنت بتابع اخبارك من عاصم
ميسره پصدمهعاصم ي يعنى عاصم عارف
حمزهايوه وانا طلبت منه ميقولكيش حاجه هو رفض وكان هيقولك الحقيقه بس بعد إصرار منى وافق خصوصا انى كنت تعبان وقتها
ميسره قربت ووقفت قدامه وفضلت تضربه على صدره وهى بټعيطمكنشى لازم تبعد كنت هقف جنبك مكنتش هفكر اسيبك ليه عملت كده معقوله معندكش ثقه فيه وعدنا بعض نتشارك ف كل حاجه لييي
ميسره بالدلته الحضن وفضلت ټعيط وبعد وقت هديت وحمزه اخدها ووصلها البيت
زين قام وجهز نفسه لقه جدته وفرح بيضحكوا مع بعض
زين لنفسه امم واهى وصلت ست الحسن
وفاء بصت ل زين تعال يا ولد يا زين
زين بابتسامه صباح الفل يا ست الكل وميل يبوس ايدها بس هى مسكته من ودانه
زين ايييييه ف ايييييه
وفاء بغيظ ايه إللى انت عملته مع فرح ده هااا رايح تهددها فى المستشفى وتجبرها تيجى انا ربيتك على كده
زين بص ل فرح بغيظ وڠضب وفرح كانت بتبصلها بانتصار وشماته
زين بغيظ ولله ڠصب عنى هى إللى قلت ادبها وخلتنى اعمل كده
وفاءزين اعتزر ل فرح فورا
زين بعصبيه نعمممممم ده مستحيل
وفاء انت بتزعقلى يا زين
زين قرب وباس جبينهالا طبعنا مقدرش مش قصدى بس
وفاء بمقاطعه مبسش يا بشمهندس
